समर्थांचे करुणाष्टक (२), कडवे आठवे...

समर्थांचे करुणाष्टक (२)

कडवे आठवे...

सदा सर्वदा राम सांडून कामी...
समर्था तुझे दास आम्ही निकामी..
बहु स्वार्थबुद्धीन रे कष्टवीलो..
तुझा दास मी वेर्थ जन्मासी आलो...!

रामराया...तुझ्या भक्तीने,तुझ्या उपासनेत असावं हे खरं प्रत्येक मानवाच ब्रीद..!हेच खरं त्याच कर्तव्य..!पण काम नावाचा एक दैत्य ही उपासनेत कायम बाधा आणायच प्रयत्न करतोय..!
प्रत्येकवेळी माझं ध्यान,माझं पूजन हे काम नामक दोरखंड मागे ओढू पाहतोय..!

रामराया..तुझे दास म्हणून आम्ही आम्हाला मिरवतो..!भक्त म्हणून स्वतःला बिरुद लावतो..!पण मला आतून कळतय,समजतंय की या  सगळ्याला मी लायक नाहीये..!त्यादृष्टीने माझे अस्तित्व निरूपयोगी ठरत चालले आहे..!

रामराया..माझ्याभोवती चाललेले मला भुलवू पाहणारे हे सगळे भौतिक स्वार्थचे खेळ मला माझं मन दोलायमान करून,त्यासाठी माझी शाररिक,मानसिक दमछाक करून मला म्हणजे माझ्या आतल्या भक्तीतत्वाला तुझ्यापासून दूर ठेवून वैषम्य देऊ पहात आहेत..!

रामराया...त्यामुळे या सगळ्या ओढताणीची परिणीती माझा हा झालेला जन्म केवळ व्यर्थ जाणार असे वाटू लागले आहे..!

रामराया..माझी ही व्यर्थता शाब्दिक उपासनेतून  तुझ्याकडे व्यक्त करतोय..!तूच आता माझ्या या व्यर्थतेतून मला सोडवून माझ्या आयुष्याची यथार्थता माझ्यावर कृपा करून माझं आयुष्य कृतार्थ करून देशील याची खात्री आहे..देशील ना..?

श्रीराम...!

©प्रवीण कुलकर्णी
९८२२६३५९०२