समर्थांची करुणाष्टके (६) कडवे दहावे.

समर्थांची करुणाष्टके (६)

कडवे दहावे.

समर्थ म्हणतात..

म्हणे दास मी वास पाहे दयाळा..
रघुनायका भक्तपाळा भुपाळा
पहावे तुला हे जीवी आर्त मोठे..
उदासीन हा काळ कोठे न कंठे..!

रामराया...मी तुझा दास आहे याची खात्री तुला आहे ना..?तो मी असल्याने तुझ्या वाटेकडे आस लावून बसलोय..!तुझ्या प्रकटते ची प्रतीक्षा आणि तुझ्या विरहाचा हा काळ खूपच असह्य होऊ लागला आहे.

रामराया..तुझी किती प्रकारे आळवणी करू..?तू रघुनायक वृत्तीचा अंतिम सद्गुरू आहेस..भक्तांचा पालनहारी आहेस..त्राता आहेस..नव्हे नव्हे तू साऱ्या पृथ्वीचा,भूमीचा एकमेव सृजनकर्ता आहेस...!

रामराया...सगुण रूपातील तू,मूर्तीरूपातला तू,मनोबुद्धि तला तू,विचारातला तू,समाजमनातला तू..नेहमीच तू माझ्या समोर असतोस..मला अनुभव देतोस..पण रामराया..आता मला तू त्या विश्वरूपाच,प्रत्यक्ष दर्शन दे जे मारुतीरायांना दिलंस..आता ही एकमेव इच्छा मनात उरली आहे..!

रामराया..अशा अंतिम इच्छेच्या मी इतका अधीन झालो आहे की ती पूर्ण होत नसल्याने माझ्या आयुष्याचा क्षण न क्षण आता केवळ एकप्रकारच्या उदासीनतेत घालवत चाललो आहे.

समर्थ विनवतायत,आळवतायत रामराया पुढे हट्ट धरतायत,मन उलगडून रामासमोर नतमस्तक होतायत..!भक्तीच्या आधीन जाऊन सार रामचरणाशी सादर करतायत..ही पारमार्थिक उंची केवळ आदर्शच नाही तर अवर्णनीय आहे हो ना..?

श्रीराम..!

©प्रवीण कुलकर्णी
९८२२६३५९०२